Kinderen & Natuur

Een Mini-Amazone, Boterbloemhuis en De Poort van Drenthe … De jongens en meisjes uit groep 7 / 8 van de Prins Willem Alexanderschool in Eext maakten verrassende kunst in en met de natuur.

Op een zonovergoten woensdagochtend staat een hele rij fietsen aan de bosrand van Landgoed Heidehof. Plukjes leerlingen zijn in de weer met kleine en grote takken, bloemen, schors, gras, een steen. Ze zijn aan het stapelen, schikken, versieren, ophangen, oprapen en wéér ophangen. Hun Project Land Art startte op school met een online les-op-afstand van kunstenares Gejan Stol. Vanuit het Cultuurmenu Aa & Hunze begeleidt zij vandaag de kinderen in de praktijk.

‘Hoe kijk je naar je omgeving?’ Dat is de centrale vraag. Respect voor de natuur, oneindigheid, verzamelen én patronen zijn hierin belangrijk. Kijk maar mee naar de resultaten.

“No Name. Zo heet het”, aldus Liam en Lucas. “We zagen die afgezaagde boom, vonden deze steen en bedachten iets met die takken. Eigenlijk wilden we het net even anders, maar daar was geen tijd meer voor.” Gejan is enthousiast: “Spannend! De steen schittert in de zon. Dat schors bovenop is als een dak. De takken staan er zo dicht omheen … Die takken zorgen voor lijnen en voor ruimte tússen de lijnen.” Ook klasgenoten reageren opgetogen: “Het doet me denken aan een kampvuur, kijk met die boom erbij om op te zitten.”

“Dit is een eiland met licht en schaduw. Onze Mini-Amazone.” Heika en Demi maakten deze installatie.

“We vonden dit een mooie plek”, vertellen Mieke en Dominique. “Maar ja, wat willen we ermee? We maakten een huisje; dat stortte in. Toen deden we de takken tussen de bomen. Wat schors erbij, takjes, margrieten en paardenbloemen. Net scheen de zon er zo mooi op. Licht en donker.”
“Die horizontalen, de herhaling … het is een sterk werk”, complimenteert Gejan. De klas vult aan: “Het lijkt wel op een bank en een bed.” “Mooie kleuren!” “Ik voel gezelligheid.”

“Weten jullie wat dit is?” vragen Sander en Tiego aan hun klasgenoten. “Het is een poort. We liepen hier en de tak daar leek op een poort. We dachten dat hij los zat, maar hij zat nog vast aan de boom. Toen zagen we deze tak. Het lijkt wel een boemerang, maar het is ook een heel mooie poort. De Drentse Poort.”
“Waar gaat die poort naartoe?”, is de vraag. “Naar de andere kant!”

“We zagen deze stapel en dat holletje. Een huisje wilden we ervan maken. We knipten het open, vonden die dikke tak als bankje, knipten blaadjes en plukten gras en bloemen. Zo hebben we het een beetje ingericht en de groene loper voor de deur gelegd. Het is een huis voor reuzen en voor dwergen”, zo besluiten Jolé, Larissa en Danique. “Wat een mooi verhaal”, aldus Gejan. “Je ziet een ruimte en maakt er je eigen ruimte van; het lijkt wel een feestje! En dan die ene tak; net een bliksemschicht!”