Maak kennis met: Eric Wierenga
Eric Wierenga (43) werkt al vanaf 2002 als bosbeheerder op Landgoed Heidehof, lang voordat de natuurbegraafplaats daar werd gevestigd. Daarvoor werkte hij als voorman bij Landschapsbeheer Groningen, waar hij met groepen langdurig werklozen (verslaafden/ex-gedetineerden) de hele provincie rondreed om verwaarloosde terreinen op te knappen, variërend van het erf van leegstaande boerderijen tot kerkterreinen en eeuwenoude begraafplaatsen.
Mooie tijd
“Het was erg leuk en afwisselend werk”, herinnert Eric zich. “We waren het enige mobiele team, waardoor we op veel verschillende plekken kwamen. Ook de mensen die ik moest aansturen, waren zeer divers. 
Ik was soms meer sociaal werker dan voorman. Het was een mooie tijd, maar ook tijd voor iets nieuws. Tijdens een sollicitatiegesprek bij Drents Landschap in Assen liep Eric een ex-studiegenoot tegen het lijf: Eelko. Net als Eric had Eelko de studie Bos- & Natuurbeheer in Velp gedaan en net als Eric solliciteerde hij op de vacature bij Drents Landschap. ”Die avond werd ik gebeld door Eelko”, vertelt Eric. “Hij vroeg me of ik geïnteresseerd was in zijn toenmalige baan bij Landgoed Heidehof, mocht hij de baan bij Drents Landschap krijgen. Dat klonk mij als muziek in de oren. Zo is het ook gegaan: Eelko kreeg de baan bij Drents Landschap en kort daarna ben ik met hem naar Landgoed Heidehof gegaan voor een gesprek met Dolf en Annetje, de eigenaren van het landgoed. Sindsdien werk ik hier, met heel veel plezier!”
Blessen & dunnen
“Het werk als bosbeheerder is zeer afwisselend. Geen dag is hetzelfde! De natuur verandert constant. Ook het team verandert telkens: het bestaat uit vier mensen, maar we hebben ook altijd een stagiair rondlopen. Op dit moment zijn de jongens bezig met hakselen: het verwerken van hout met een houtversnipperaar voor de biomassa-installatie waarmee de gebouwen op Heidehof worden verwarmd. Ik ben zelf aan het blessen: het aanmerken van bomen die gekapt moeten worden. In het zuidelijke deel van het landgoed gaan we deze winter een aantal bomen kappen, om ruimte te maken voor de gezonde bomen. Dunnen noemen we dat. Van half maart tot half juli is het broedseizoen, dus dan zouden we met het dunnen de natuur verstoren en dat willen we niet.”
Een vak apart
“Nu de natuurbegraafplaats er is, zijn er heel wat werkzaamheden bijgekomen. Andere werkzaamheden, zoals het aanleggen en begaanbaar houden van de paden en het netjes houden van het terrein. Soms is het zelfs wat te netjes, als het aan mij ligt. Bij het beheer is het van belang om rekening te houden met de reeds uitgegeven graven. Dit vergt zorgvuldigheid. Daarnaast zijn we ook betrokken bij de delving van graven. Dat is een vak apart, zeker op een natuurbegraafplaats. Dit wordt dan ook uitgevoerd door professionele grafdelvers. Het is aan ons om vanuit het perspectief van natuurbeheer te assisteren en te adviseren hoe het graf moet worden gegraven, om de natuur zo min mogelijk te verstoren. Het vergt vakmanschap om te kunnen beoordelen welke wortels je kunt verwijderen zonder een boom te verzwakken. Tegelijkertijd vinden we het ook belangrijk dat de begraafplekken er mooi uitzien. Als dat betekent dat er met lastige manoeuvres tussen de bomen moet worden gegraven, dan doen we dat, ook al is dat nóg zo inefficiënt. Elke rustplaats willen we met een goed gevoel achterlaten.”
Vrijheid en ruimte
“Mijn eigen uitvaart? Natuurbegraven spreekt me aan. Doe mij maar een plekje midden in het bos. Met kerkhoven heb ik helemaal niks. Met bossen des te meer. Het mooiste aan werken in het bos is dat alles wat je doet een reactie van de natuur oplevert. Het zien veranderen van het bos door je eigen werk: dat is het mooiste wat er is! Dat was ook de voornaamste reden om hier te willen werken. De vrijheid en ruimte om er zelf iets van te maken geeft enorm veel voldoening.”
Lees de andere berichten uit de herfstnieuwsbrief 2014 >>
Geplaatst in Alle berichten, Medewerkers aan het woord, Natuur