Onverwachte ontmoetingen

Wandelend over Natuurbegraafplaats Hillig Meer zijn er bijna altijd wel onverwachte ontmoetingen. Er scharrelt iets door de gevallen bladeren en het mos; u heeft precies het geluk dat een paar kwetsbare bloemen op hun mooist zijn; de rups van een nachtvlinder zoekt zijn weg … en wat schittert daar voor oranjes? Het blijkt een veenmosvuurzwammetje. Nou ja!

De verwondering zit ‘m soms in grootse dingen: storm om je hoofd, de warmte en energie van de zon, wolken die door de lucht rennen, een vergezicht met een horizon vol beloftes.
En dan die kleine details. Hoe zo’n rups als de Grote Beer zich voortbeweegt. Dat mooie randje van het veenmosvuurzwammetje en de kleurnuances in wat van afstand ‘alleen’ oranje lijkt. De verbazing dat zo’n kwetsbare bloem als de papaver, de klaproos, toch sterker is dan u had gedacht. Dat diezelfde klaproos ook trots uitstraalt met die mooie kleuren en het prachtige stuifmeel: niet geel maar donker blauwpaars, bijna zwart!

Die grootsheid en die details. Dat ‘oer’ en die kwetsbaarheid. Die breekbaarheid en veerkracht … het zit ook in u, in mij, in ieder van ons.
Kijk maar.
Voel maar.