De Wilde Marjolein

Als lezer van onze nieuwsbrief bent u waarschijnlijk op de hoogte van ons ‘Rituele Plantentuin’- berichten. In deze nieuwsbrief maken we kennis met de Wilde Marjolein (Oreganum vulgare), een fraaie zoomplant uit de Lipbloemenfamilie.

De rechtopstaande stengels hebben eironde tot driehoekige bladeren, die kruisgewijs tegenover elkaar staan. De rand van de bladeren is gaaf tot licht gekarteld. In de oksels van de onderste bladeren staan kleine zijtakjes met daaraan een aantal blaadjes, waardoor deze op rozetjes lijken.

In het bovenste deel van de stengel staan in de oksels zijtakken die net als de hoofdstengel samen gedrongen schijnkransen met tweezijdig symmetrische lipbloemen dragen. De planten zijn fijn behaard.

De kleine lipbloemen zijn minder duidelijk als lipbloem herkenbaar zoals bijvoorbeeld bij de Dovenetels. Maar de vijf vergroeide kroonbladen laten toch zien dat de onderste drie naar beneden wijzen en de bovenste twee naar boven toe; deze vormen een vlakke bovenlip. De vier meeldraden steken ver uit de bloemkroon. De kelk is regelmatig gebouwd en heeft vijf tanden. Onder de schijnkransen zitten paars gekleurde schutbladeren, die de totale kleurindruk van de bloeiwijze versterken.

Zoet-pittig

Door de rozerode kleur van de kronen krijg je een opvallend gekleurd geheel van lichte en donkere tinten. De zoet-pittige geur van Marjolein werd volgens zeggen gecreëerd door Aphrodite (in de Griekse mythologie de Godin van de liefde) als een symbool voor geluk. Bruidsparen werden met slingers van Marjolein gekroond en planten werden op grafstenen geplaatst om rust te geven aan rondwarende geesten.

Aantrekkingskracht

In de middeleeuwen gebruikten vrouwen Marjolein als ruikertje, als symbool voor vrouwelijkheid en aantrekkingskracht, De Wilde Marjolein blijkt een dame met een ruwe bolster en een blanke pit. In de Middeleeuwen werd zij gezien als een hekswerend en duivel uitdrijvend kruid, voornamelijk in katholieke streken.